Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem (AMD) jest przewlekłą chorobą dotykającą coraz większego odsetka wciąż starzejącej się populacji. Jest główną przyczyną znacznego upośledzenia widzenia w krajach rozwiniętych. Zaćma natomiast wciąż jest główną odwracalną przyczyną praktycznej ślepoty na świecie, a zabieg jej usunięcia należy do najczęściej wykonywanych procedur chirurgicznych. Ze względu na fakt, iż częstość występowania zaćmy i AMD rośnie z wiekiem, oba te schorzenia często współistnieją u starszych pacjentów.
Podjęcie decyzji o usunięciu zaćmy w przypadku współwystępowania wysiękowej postaci AMD może być trudnym wyzwaniem terapeutyczno-diagnostycznym. W dostępnych publikacjach można znaleźć dowody przemawiające za istnieniem związku zabiegu fakoemulsyfikacji z progresją obrzęku plamki, jak również takie, które pokazują, iż można bez piecznie decydować się na zabieg usunięcia zaćmy, mimo współistniejącego AMD.
Autorzy niniejszej publikacji dokonali przeglądu istniejącego piśmiennictwa, aby przedstawić czytelnikowi obecne dane na temat bezpieczeństwa zabiegu fakoemulsyfikacji w przypadku równoczesnego występowania AMD, skupiając się zwłaszcza na postaci wysiękowej.
Na uwagę zasługują dane uzyskane przy użyciu najnowszej techniki diagnostycznej, jaką jest angiografia OCT (angioOCT). Sugeruje się, że nieprawidłowe naczynia, czyli te powstające w rozwoju wysiękowej postaci AMD, pozostają stale obecne mimo braku aktywności błony neowaskularnej, nasuwa się zatem pytanie, czy możliwe jest uzyskanie prawdziwej remisji wysiękowego AMD? Przedstawiono również analizę możliwych przyczyn rozdźwięku między wnioskami płynącymi z opublikowanych badań.
